30/01/2013

Vườn trăng - Jardin de Lune




Trăng đi ngang rừng xanh
Lạc vào vườn cổ tích
Em đi trong mộng quanh
Mà ngỡ tình có thực.

Ngọn gió đùa trên tóc,
Cơn mưa chiều mơn da,
Em ngỡ mình đang khóc,
Tay thấm giọt mắt ngà.

Anh đưa từng cơn gió
Vào hoang mạc xa xôi
Em về ngang qua đó
Mưa đẫm ướt em rồi !

Anh mãi là du mục
Lang thang trên tình trần
Em cứ ngờ có lúc
Sẽ mời người dừng chân.

Đêm âm u hoang vắng,
Tưởng rằng đêm bình yên
Mà không, từ sâu lắng
Cuồng dâng bao muộn phiền.

Trong khu vườn cổ tích
Trăng không trao lời thêm,
Rồi ánh vàng đi khuất
Em chìm vào bóng đêm…

VT.

[Version française de Phuong Dung Laura]

La lune en traversant les bois
S'est égarée dans un monde féerique
Mon âme imbue de rêveries poétiques
A cru en l'amour de bonne foi.

Un souffle léger qui folâtre dans mes méchés
Une ondée vespérale qui caresse ma peau nue
Je crois que j'ai pleure, a mon insu
Perles de chagrin que mes mains sèchent.

Tu avais amené les vents frais
Dans le lointain désert aride
Mes pas m'avaient portée vers ces contrées
Ou la pluie déversait son voile humide.

Tu seras toujours le pèlerin 
Éternel nomade de l'Amour
J'avais carresé l'espoir d'un heureux jour
Ou tu t’arrêterais enfin.

Les ténèbres sont si profonds
Qu'on croirait la nuit très calme
Mais non, de ce gouffre noir sans fond
Grondent tant de souffrances infâmes!

Dans le jardin féerique
La lune s’était tue.
Plus de clarté magique
Je m'enfonce dans le noir absolu.

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire